विरोध घिसिङ तमाङ
महङ्गो क्यामरा किनेँ
शीतकालीन समयमा पाखा भित्तामा हिउँ परे
माघ –फाल्गुनमा गुराँस फुले
क्यामराको लेन्स तन्काएँ
अनि जुम गरी गरी फोटो खिचेँ ।

पृष्ठभूमि स्वतः ’ब्लर’ आए
अनि चुरोट तान्दै गरेको छेवैको साथीलाई देखाएँ
“वा ! बब्बाल फोटोग्राफी यार !“ प्रतिक्रिया पाइहालेँ
मन पुलकित भयो
फोटोग्राफर हुने हुटहुटी बढ्यो ।

तोरीबारीमा छिर्यो
रस चुस्दै गरेको माहुरीलाई
५० मिटरको दुरीबाट लेन्स तन्काई तन्काई
ख्याच्याक्क फोटो खिच्यो

यसपाली त झन् माहुरीको पखेटा नै प्रष्टै देखियो
हत्त न पत्त फेसबुकमा पोस्ट हान्न हौसिए ।

एकजना बेरोजगारले अनायास कमेन्ट गरिहाले
“अत्ति दामी दामी
तोरीे र माहुरीको पखेटाको रंगको संयोजन उत्कृष्ट”
झन् हौसिएँ ।।

कान्लामुनि सुतेर
कान्ला माथिकोे साथीको फोटो खिचेँ ।
कान्लाको उचाइले आकाश छोयो
संसार कै अग्लो मान्छे कहलियो साथी
अरु त कुरै छोडौँ
पैतालादेखि कम्मरसम्म
झन्नै १० मिटर लामो देखियो
वाह ! फोटोग्राफर भन्दै
बजारमा चर्चा सुरु भो ।।

त्यसपछि त झनै
हरेक दिन जसो फोटो खिचियो
कहिले हत्केलामा अस्ताउनै लागेको सूर्य खिचियो
कहिले उफ्रिदै
आपनै अगाडि गौरीशंकर हिमाल अडेको खिचियो ।।

कति खिचियो ?
के खिचियो ?
हिसाबकिताब राखिएन
बस्, फोटाहरु खिचिरहेँ
फोटोमा कला कहिल्यै रोजिएन
फोटोमा कथा कहिल्यै खोजिएन ।

“तस्बिर आफै बोल्छ“ भन्दै
सडकमा लत्पतिएका गोबरलाई खिचियो
आचारसंहिता नै नाघेर डोरीमा झुन्डिएका
लासलाई पनि खिचियो
दुर्घटनाका विभत्स तस्बिर खिचियो ।

किनकि !
महङ्गो क्यामराले उसलाई फोटोग्राफर
जो बनाइएको थियो ।।।।