दोलखा सुरीका श्यामकाजी गुरुङले महिनामा ४ वटा राडी उत्पादन गरेपनि बिक्री हुन हम्मेहम्मे परेको छ ।
कुनै समय माग अनुसार धान्न धौ धौ थियो भने अहिले महिनामा एउटा राडी बिक्री गर्न समेत समस्या हुदै आएको छ ।

राडीपाखी व्यवसायलाई आफनो प्रमुख पेशा बनाएका उनीहरुको व्यवसाय संकटमा पदै गएको छ । आफुले सिकेको सिप दोस्रो पुस्तामा हस्तान्तरण नहुदा उनीहरुको व्यवसाय संकटमा परेको हो ।
बजारमा पाइने गलैचा, कम्बल लगायतका सामग्रीले आफनो व्यवसाय संकटमा परेको गुरुङको भनाई छ ।
दोलखामा परम्परागत रुपमा बुनिदै आएका राडीपाखी र लुकुनी विस्तारै लोप हुदै गएका छन ।
बजारमा तयारी कपडा सस्तोमा पाउने भएकाले हातले तयार गरेका कपडाको माग घटदै गएको हो । युवापुस्ताले सिप नसिक्नु र तयारी कपडाको व्यापार ग्रामीण क्षेत्रसम्म बढदै जानुले राडीपाखी र लुकुनी विस्तारै लोप हुन लागेको दलुमाया गुरुङको भनाई छ ।

हिमाली क्षेत्रमा पाइने भेडाको रौबाट उन तयार पारेर राडीपाखी र लुकुनी बुन्ने गरिन्छ । बजारमा एउटा राडी २ हजारदेखी ५ हजारसम्म बिक्री हुने गरेको छ ।
पुरानो पुस्ताले गाउमै बुनिएको कपडा प्रयोग गदै आएपनि नयाँ पुस्ताले प्रयोगमा रुचि नदेखाएको कारण लोप हुदै गएको भेडापालक कृषकहरुको भनाई छ ।