दोलखाको कालिञ्चोक गाउँपालिका वडा नम्वर ९ सुन्द्रावतीका ६५वर्षीय कृष्ण बहादुर खातीको विगत ४६ वर्षदेखि आरन व्यावसायबाट जीवन गुजार गर्दै आउनु भएको छ । जीवनभर आरन व्यवसायलाई नै जीवन चलाउने माध्यम बनाउने उहाँको प्रतिवद्धता छ । पछिल्लो समय आरन व्यवसायमा भविष्य नदेखेर युवा पुस्ताको आकर्षण देशैभर घट्दै गएको छ । युवा पुस्ताले आरन चलाउन छोडेपछि जिल्लाको गाउँ र सहरबाट आरन पेसा विस्थापित हुँदै गएको समयमा खातीले भने निरन्तरता दिँदै आउनुभ भएको छ ।
“थाहा छैन् कति बाँचिन्छ जति वाँचिन्छ आरन व्यावसायनै गरिन्छ” खातीले उत्साहका साथ भन्नुभयो ।
खातीले हजुर बुबाको परम्परागत पेशा आरन व्यवसायलाई निरन्तरता दिँदै आउनुभएको छ । १९ वर्षको उमेरदेखि शुरु गरेको व्यवसाय हाल सम्म उत्तिकै जोश र जाँगरका साथ गरिरहनुभएको छ । उहाँले हँसिया, कुटो, कोदालो, बञ्चरो फाली लगायत कृषि औँजार सामग्रीहरु निर्माण गरि रहनु भएको छ । खातीले भने आरन व्यवसायबाट राम्रो कमाइ गर्नुभएको छ । आरनमा उत्पादन भईरहेका सामग्रीले बजार पनि राम्रो पाएको छ ।

खातीले आफना छोराहरुलाई भने आरन व्यावसाय गर्न लगाउनु भएन् उहाँलाई लाग्यो आफुले जस्तो दुख छोरा छोरीलाई नगरुन् ।
आरन व्यवसाय छोडेर युवा शिक्षा, रोजगारीलगायत सुविधा खोज्दै सहर पस्ने तथा गाउँमा भएकाले पनि जीविकोपार्जनका लागि अन्य पेसा अगाल्न थालेपछि आरन व्यवसाय सङ्कटमा परेको खातीलाई पनि लागेको छ
युवा आफ्नो पम्परागत पेसाभन्दा पनि वैदेशिक रोजगारका लागि आकर्षित बन्न थालेका छन् ।“दिनभर फलाम पिटेर विभिन्न सामग्री निर्माण गरेअनुसार ज्याला पाइदैन् । यति मेहनत विदेशमा रोजगारी गरे वा अन्यत्र काम गरे पनि मनग्ये आम्दानी हुन्छ । त्यसैले आजका पुस्ताहरुलाई आरन व्यवसाय आकर्षक लागेको छैन ।”उहाँले अनुभव सुनाउनुभयो ।

अहिले पनि परम्परागत रुपमै उहाँले आरन व्यावसायि सञ्चालन गरि रहनु भएकाले पछिलो समय वनबाट दाउरा ल्याउन कठिन हुदाँ कोईलाको व्यवस्थापन गर्न कठिन भएको छ । आरन व्यावसायबाट राम्रो आम्दानी गरि रहनु भएको खातीले तीनै तहका सरकारले यो पेशलाई प्रवद्र्धन गर्न आवश्यक रहेको खातीले वताउनु भएको छ ।