दोलखा जिलुका ७८ वर्षिया कृष्णबहादुर विश्वकर्मालाई यतिबेला डोको बुन्न भ्याइनभ्याई छ ।४० वर्षदेखि डोको बुनेर जिविकोपार्जन गदै आउभएका विश्वकर्मा माग अनुसार धान्न नसकेपछि बाख्रा चराउन जादा समेत डोको बुन्ने काम गरिरहेको भेटिनुहुन्छ ।

उहाँ मात्र होइन भिमेश्वर नगरपालिका वडा नम्बर ४ जिलुका करिब १५ दलित घरपरिवारको दैनिकी डोको बुनेर वित्ने गरेको छ ।

जिल्लामा डोको बुन्ने व्यक्तिहरुको अभाव हुदा यि परिवारलाई माग अनुसारको डोको पुु¥याउन हम्मे हम्मे परेको छ ।

गाउ÷गाउबाट निकालो ल्याएर घरमै बसी बुनेका डोका दोलखाका विभिन्न गाउ सहित काठमाडौमा बिक्रीका लागी लैजाने गरेको सन्तबहादुर विश्वकर्मा बताउनुहुन्छ ।पछिल्लो समयदेखी निकाले उत्पादनको सङख्यामा कमी हुनु र कतिपयले निकालो उत्पादन हुने क्षेत्रमा आगो लगाउन थालेपछि निकालोको उत्पादन कम भएपछि माग अनुसार धान्न समस्या भएको उहाँको भनाई छ ।

माग अनुसार धान्न नसकेपछि महिलाहरुले पनि यो व्यवसायलाई निरन्तरता दिदै आएका छन ।

दिनमा ३ वटा डोको बुन्दै आएका दलित समुदायका स्थानीयले प्रति गोटा ५ सयमा बिक्री गदै आएका छन ।

माग अनुसार धान्न नसकेको गुनासो बढेपछि थप दक्ष जनशक्ति उत्पादन गर्न वडा नम्बर ४ ले डोको बुन्न तालिम आयोजनाको तयारी गरेको वडा अध्यक्ष तारानाथ चौलागाइले बताउनुभयो ।

गाउघर तथा शहर बजारमा अहिले पनि डोकोको प्रयोग घास, दाउरा, सुन्तला, तरकारी, धान लगायत विभिन्न कामको लागी प्रयोग हुदै आएको छ ।